اثر تیمارهای مختلف کودهای زیستی بر روی‌خصوصیات مرفولوژیکی گیاه‌دارویی‌گشنیز (.Coriandrun sativom L) تحت تاثیر تنش خشکی‌ در خرم‌آباد

گیاه دارویی گشنیز یکی از منابع بسیار ارزشمند در گستره وسیع منابع طبیعی ایران است که در صورت شناخت صحیح می‌تواند نقش مهمی در اشتغال‌زایی و صادرات غیرنفتی داشته باشد . لذا به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و کودهای بیولوژیک بر روی خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی گشنیز آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد در سال 1395 بصورت  اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل تنش خشکی در 4 سطح شامل آبیاری کامل (شاهد) ، تنش خشکی در مرحله ساقه دهی (رویشی)، تنش خشکی در مرحله گلدهی (زایشی)، تنش در مراحل رویشی+ زایشی و تیمار های کودی در 4 سطح شامل شاهد، ازتوبارور-1 ، فسفاته بارور-2 ، ازتوبارور-1 + فسفاته بارور-2 بودند. صفات اندازه گیری شامل عملکرد دانه،ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی و وزن خشک بوته بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمارهای تنش خشکی و سطوح مختلف کودهای زیستی بر روی صفات ذکر شده تاثیر معناداری داشت. بیشترین بیشترین عملکرد دانه (1754 کیلو گرم در هکتار)،ارتفاع بوته (47/83 سانتی متر) ، قطر ساقه (5/5 میلی متر)، تعداد شاخه فرعی (67/9 عدد) و وزن خشک بوته (3/552 کیلوگرم در هکتار)  در تیمار بدون تنش با کاربرد همزمان کود ازتوبارور-1 و فسفاته بارور-2مشاهده شد . از آنجا که استفاده همزمان کود ازتوبارور-1 و فسفاته بارور-2 در تیمار بدون تنش به افزایش کلیه صفات منجر می شود، کاربرد همزمان کود ازتوبارور-1 و فسفاته بارور-2 به منظور بهره برداری از گیاه گشنیزدر وضعیت تیمار بدون تنش توصیه میگردد .